Las van de week een tweet dat tijdsgebrek en afstand twee grote nadelen zijn van polyamorie.
Dat heeft me even aan het denken gezet.
Mijn geliefde tweede woont nogal ver bij ons vandaan. We hebben het nog wel eens erover dat het eigenlijk maar goed is dat die afstand er is... anders zou de verleiding veel te groot zijn om elkaar -nog- vaker te zien.
Er gaat verder vrijwel geen dag voorbij dat we niet even contact maken, op welke manier dan ook.
Zouden we dichter bij elkaar wonen hadden we denk ik een knagend dilemma, elkaar wel of niet zien. Nou zal ik het zeker niet erg vinden om elkaar wat vaker te zien maar ik denk wel dat het mijn primaire relatie een stuk lastiger zou maken. We kennen de afstand maar hebben daar geen problemen mee. Ergens houdt dat ook een gezonde spanning in die relatie, het blijft leuk om uit te kijken naar de volgende ontmoeting. Sleur zal dat niet worden, dat is zeker!
En tijdsgebrek.. kwestie van goed worden in tijdmanagement. Geeft ook aanleiding om al die "minder nuttige" tijdsbestedingen efficienter te doen en zo meer tijd over te houden voor leuke dingen.
Het enige nadeel aan polyamorie is dat het nog niet maatschappelijk aanvaard wordt.
Verder ben ik het wel met de tweet eens dat polyamorie vooral verrijkend is.
Je groeit ervan op meerdere vlakken en biedt kansen jezelf te ontwikkelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten