Toen ik vorige week in de auto zat en naar een foute top 128 luisterde kwam er een liedje voorbij uit 1975...
Over altijddurende liefde, zonder elkaar in de weg te staan.
Elkaar "vrij" te laten, iets wat onze liefde anders maakt.
Maar zeker ook de basis vast te houden en elkaar niet te willen verlaten.
En door dit alles elkaar nog beter leren kennen.
Voor mij echt een lijflied... geen idee dat ik het ooit nog eens zou letterlijk zou nemen. En eerder is de tekst ook niet zo bij me doorgedrongen als nu.
Marianne Rosenberg - Ich bin wie Du (1975)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten