Voor het eerst

Gister was de eerste keer sind we elkaar kennen dat we elkaar weer in levende lijve hebben ontmoet.
Een ontmoeting bij haar thuis met beide gezinnen. We wonen redelijk ver van elkaar af en een familiefieestje gaf wat ruimte om een extra stopje in te lassen op weg naar het Friesche....
Na een wat onrustige nacht en twee uurtjes rijden vallen we elkaar een beetje onwennig in de armen.
Een beetje onwennig omdat er nog 6 anderen om ons heen rondzwerven, vreemd om iemand voor wie je zoveel voelt in de armen te houden, een kus te geven terwijl haar en mijn partner gewoon in dezelfde kamer zijn. Voor de ogen van je kids met deze gevoelens haar in mijn armen te hebben.
Gelukkig zijn we thuis ook lekker knuffelig en heeft mijn dochter van 6 er geen moeite mee, het is enigszins normaal. Zo ook haar kinderen.
Naar mate de tijd verstrijkt beginnen we ons steeds meer op ons gemak te voelen, hier en daar een beetje aangespoord door onze beide partners die ons volop de ruimte gaven om te doen wat we willen.
Wat we willen is voelen, voelen hoe het tussen ons beiden klikt, hoe goed de connectie voelt, voelen wat ons gevoel zegt...  ons gevoel zegt dat het goed is...

Uiteindelijk wordt het toch tijd om naar het familiefeestje te gaan, met een veel prettiger gevoel dan de eerste keer dat we afscheid moesten nemen. Die eerste keer zat er nog aan beide kanten een onzekerheid of de ander hetzelfde gevoel had overgehouden aan die avond. Van beide kanten was er de klik, een klik die we toen nog niet durfden te uiten naar elkaar toe. Gelukkig hebben we ons gevoel snel daarna naar elkaar kunnen uiten en ook verdere stappen durven nemen.

Kleine stapjes waarvan de ontmoeting van gister en eentje was, een hele belangrijke, een mijlpaal, een test.
Een test waarvoor we zijn geslaagd. We gaan verder op de manier waarop we tot nu toe bezig zijn geweest.
Zonder verwachtingen, zonder belemmeringen, zonder hokjes.
We gaan lekker laten groeien wat er gezaaid is, wat op enig moment bloeit is goed, wat nog gaat kiemen heeft tijd nodig, wat er niet is is er niet.
Zonder verwachtingen genieten van wat er komt. Genieten van elk moment dat ons gegeven is, elk moment dat we invullen zoals het goed voelt voor dat moment, onbevangen, zonder grenzen, open voor elkaars gevoel van dat moment.

Mijn geliefde heeft het zo mooi in woorden weten te vangen:

"Een moment in de tijd.



Alles lijkt even te berusten in het voort razen.
Alles lijkt op een punt samen te smelten.
De openheid, de liefde en de samenhang.
Het je mogen ontvangen als gelijken .
Het je mogen ontvangen als een stukje van mij.
De tijd zal leren , hoe de weg zal samen gaan.
Voor nu ben ik al dankbaar voor wat ik gekregen heb."