Het kwam gewoon zomaar in me op, lunchpauze en even een rondje lopen.
Dan kun je eigenlijk maar een ding doen, gewoon bellen.
Naam uit de contacts opvissen, niet al te lastig, en op bellen drukken.
De lichte spanning als de telefoon overgaat aan de andere kant.
Die groeit bij de gedachte haar stem zo te horen.
De telefoon gaat nog een keer over.Mijn hart maakt een klein sprongetje van blijdschap
Nog een keer.
Zou ze opnemen?
Nog een keer gaat de telefoon over.
Zou ze de telefoon opnemen?
Nog een keer en meteen een ander geluid...
geluid van de voicemail.
Haar lieve stem vertelt me dat ze nu de telefoon even niet kan opnemen...
Ik spreek wel nog even mijn berichtje voor haar in, dat ik even haar stem wilde horen.
Maar daarmee was mijn doel toch bereikt, ik heb even haar stem gehoord.
En het was goed en mooi.
