Supercalifragilisticexpialidasties

Dit heerlijk berichtje vond ik nog tussen de concepten... 

Het is vrijdag, vandaag mag ik op uitnodiging van de oudste van R. mee naar Mary Poppins. Een dag die er vantevoren hectisch uit zag valt uiteindelijk mee. Vrijdagmiddag op het werk krijg ik een berichtje van Angel, haar broer is er en zij zullen onze oudste van school halen en naar oma brengen. Iets wat ik eerst zou doen omdat ik de auto meeneem. Half twee vertrek ik op het werk om thuis nog even afscheid te nemen en de taart voor de verjaardag in de auto te schuiven. Als ik in de auto stap grapt mijn zwager dat ik wel een bewijsstuk moet meenemen van Mary Poppins, niet dat ik bij een stiekeme vriendin op bezoek ga. Angel zegt hem daarop, Oh maar ik ken die vriendin wel hoor, is helemaal niet stiekem.

Om kwart over twee, een drie kwarteer eerder dan gepland, draai ik de straat uit, op weg naar Scheveningen. Heerlijk om net wat meer tijd te hebben om in Scheveningen te komen. Ik had een filevrije dag besteld en blijkbaar op tijd want onderweg kom ik geen file tegen, op een beetje druk verkeer na bij een ongeluk. Alleen was ik vergeten ook de wegwerkzaamheden in Den Haag op te laten schorten. Al met al loop ik met een kwartier vertraging maar nog steeds een uur vroeger dan gepland uit de parkeergarage naast het Circustheater. Even een belletje met R. om te kijken waar ze al is. Ze zal rond zes uur aankomen met de tram. Dat geeft mij nog even de tijd om naar de boulevard te gaan, ik heb inmiddels best trek gekregen. Met een pizza loop ik naar het strand en geniet van de heerlijke zon, de zee, het strand, de gedachte R. dadelijk weer te zien en een heerlijke voorstelling te gaan zien.

Tegen zessen loop ik terug naar de tramhalte, bel ondertussen nog even met het thuisfront dat ik vlot en veilig ben aangekomen terwijl ik op lijn 9 wacht. Even na zes stopt lijn 9 voor mijn neus en springen er twee hyper kinderen uit met een ietwat gesloopte mamma. Even tijd voor wat knuffels waarna we met twee stuiterballetjes richting boulevard lopen om nog wat te eten. Tijdens het eten gebaart haar jongste dat hij me iets in het oor wil fluisteren. Mijn mamma is op jou... fluistert hij in mijn oor. Ik kijk zo verbaasd mogelijk terug... ze vinden het leuk om ons een beetje te plagen.

Eenmaal terug in het theater worden nog een paar zakjes met snoep gevuld en na even wachten worden we binnen gelaten voor onze backstage tour. We worden de repetitieruimte in geleid en krijgen een interessant verhaal over het onstaan van de musical en wat er niet allemaal bij komt kijken voordat het op de planken staat.

Hierna gaan we echt back- en onstage.. gelukkig zijn de gordijnen nog dicht. Ook hier weer leuke weetjes gehoord en dingen gezien waar je normaal niet bij stilstaat als je aan de andere kant van het gordijn staat.

Even later zitten we aan de andere kant, bijna midden van het podium, vooraan rij 5. Prachtige plaatsen waarbij de special effects je flink kunnen wakker schudden. In de rustige stukken van de musical is het voor de kids af en toe lastig om erbij te blijven. De jongste bivakkeert soms lekker bij me op schoot, vreemd hoe vertrouwd het kan voelen terwijl je toch een kind van iemand anders op schoot hebt. Alsof we niet anders gewend zijn.
Na een indrukwekkende show gaan zoeken we de auto op en worden de slaapplaatsen verdeeld, uitiendelijk wordt het grote luchtbed voor de kids en mag ik van de kids samen met R. op de slaapbank. Het wordt één groot slaapfeestje. Het is heerlijk om weer eens met haar in mijn armen in slaap te vallen en ook weer wakker te worden.

Als we 's morgens wakker worden is de eerste verrassing voor de oudste, voor haar verjaardag heb ik een speciale taart gemaakt, een groot hart met een ballerina, gevolgd door nog kadootjes. Hierna is het even met zijn allen de handen uit de mouwen steken om alles klaar te maken voor het feestje van de middag. We hebben zelfs nog tijd om de lekkere appeltaart van R. te maken. Onder het schillen van de appels en het maken van het deeg kunnen we nog even gezellig kletsen. Tegen twaalven komt ook de vader van de kids weer thuis en niet veel later komt ook het eerste bezoek binnenvallen.

Omdat ik 's avonds nog een surpriseparty heb voor een vriend van ons moet ik helaas weer om half twee op weg naar huis. Ook de terugwegverloopt soepel en filevrij.

En dan is het ook weer heerlijk om thuis te komen en ook daar warm onthaalt te worden.

She

Op de dag van vandaag zijn we alweer 19 jaar en wat dagen een stel...

15 april 1994 was de dag waarop we na haperende start tot de conclusie kwamen dat we elkaar wel meer dan aardig vonden. Mijn eerste liefde, mijn schat.

Een mooie gedachte, een teken van sterkte en kracht als ik terugkijk op de afgelopen 19 jaar. Prachtige tijden waarin we hebben genoten, zware tijden waarin we elkaar steunden, altijd een blik vooruit proberen te houden. En dat is ons heel goed gelukt! 

Er zijn zoveel mooie dingen die we op ons pad hebben mogen vinden....

Ik hou van jou mijn schat!

Voicemail

Vandaag had ik gewoon zin om haar stem weer eens te horen.
Het kwam gewoon zomaar in me op, lunchpauze en even een rondje lopen.
Dan kun je eigenlijk maar een ding doen, gewoon bellen.
Naam uit de contacts opvissen, niet al te lastig, en op bellen drukken.

De lichte spanning als de telefoon overgaat aan de andere kant.
Die groeit bij de gedachte haar stem zo te horen.
De telefoon gaat nog een keer over.
Mijn hart maakt een klein sprongetje van blijdschap
Nog een keer.
Zou ze opnemen?
Nog een keer gaat de telefoon over.
Zou ze de telefoon opnemen?
Nog een keer en meteen een ander geluid...

geluid van de voicemail.

Haar lieve stem vertelt me dat ze nu de telefoon even niet kan opnemen...

Ik spreek wel nog even mijn berichtje voor haar in, dat ik even haar stem wilde horen.

Maar daarmee was mijn doel toch bereikt, ik heb even haar stem gehoord.
En het was goed en mooi.

Een compliment voor de liefde

Of ik haar van het station wilde halen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Tuurlijk, graag zelfs.
Ik wordt al beetjes blij als ik er aan denk dat we elkaar weer zien...

In dit weekend was een feestje van mijn zussie en haar tante, een feestje waar we allebei voor waren uitgenodigd. Die feestjes zijn altijd heel gezellig.

Omdat Murphy het graag zo heeft komen we met taart natuurlijk toch stipt om 11uur aan. Ik word altijd blij als mijn taartcreaties geslaagd blijken te zijn, iets dat voor mij afhangt van de ontvanger, ook al vind ik hem zelf niet perfect. Nou dat zat wel goed, de taart en wij worden zoals altijd met open armen en veel enthousiasme ontvangen.

De klok kan niet snel genoeg gaan vanaf dan. Eén uur zou ze aankomen, de NS dacht daar anders over... vierentwintig over één werd het dus. Ik maak me los van het gezelschap en vertrek met blije gedachten naar het station. Ik parkeer de auto en loop naar binnen. Al snel zie ik haar vermoeid van de treinreis en de late helse dienst de vorige avond, met een mooie roos voor de jarige in de hand, de trap aflopen. Het lijkt alsof ze opeens sneller de trap af komt wanneer ze me ziet. Eenmaal beneden sluit ik haar in mijn armen in een innige omhelzing.
Die blijft niet onopgemerkt, vanaf de trap komt een lief "ohhhh" wat blijkbaar aanstekelijk was. Het werd overgenomen door de volgenden die naar beneden kwamen en het duurde niet lang of er klonk een aanzwellend applaus.

Ons gevoel werd perfect uitgedrukt
Een compliment voor de liefde...