Snappie?

Moeilijk om te begrijpen... voor mij tenminste.

Niet van twee kunnen houden maar het wel doen, wel van twee houden... maar het niet kunnen.
Een tegenstrijdigheid die ik niet snap, maar het is ook niet aan mij om het te snappen, al zou ik het best willen snappen.

Misschien zal ik het een keer begrijpen...

Ik hou van jou

" Do you love me, Sam? - What do you think?
- Why don´t you ever say it? - What do you mean?
- I say it all the time. - You say ´´ditto.´´ That´s not the same.
- People say ´´l love you´´ all the time, and it doesn´t mean anything."

Ik hou van jou..

Mooie woorden, woorden die veel betekenen voor mij.
Hoewel er best een flink aantal mensen zijn die me heel na aan het hart liggen zijn er maar weinig tegen wie ik zonder terughoudendheid "Ik hou van jou" tegen zeg. En bij die doe ik het dan ook veelvuldig.

Het is echter niet het standaard antwoord dat ik terug geef als iemand tegen me zegt "Ik hou van jou". Ook al is dat iemand die me dierbaar is.
Dat levert soms wel eens vreemde situaties op, want dat zijn meestal degene die dan ook een "Ik hou van jou" terug verwachten.

Houden van kent vele vormen en gradaties als je het mij vraagt. Zoals ik al zei, er zijn velen die me dierbaar zijn, de ene wat meer dan de ander, maar die ene extra gradatie meer... dat zijn er maar weinig. 
Daarbij hoort een extra speciaal gevoel.

Het is ook niet echt een keuze voor me op wie ik verliefd wordt, van wie ik echt houden kan. Wel een keuze wat ik er mee doe als het gebeurt.

Mokken

Een beetje gek misschien maar soms kunnen kleine dingen je grote gebeurtenissen laten zien.

Vandaag kwam Angelique thuis met een paar nieuwe  hoognodige spijkerbroeken maar ook met 6 witte mokken.
Niet zo heel bijzonder zou je zeggen en dat zijn ze op zich ook niet.
Nou moet je weten dat ons leven de afgelopen jaren aardig op de kop heeft gestaan. Nee, niet vanwege onze ontdekkingsreis op het gebied van polyamorie maar bij een bak ellende waar ik jullie verder niet mee zal lastig vallen. Aan die bak ellende lijkt nu eindelijk een einde te komen. We zijn weer op weg naar rust, al kan dat voor ons niet snel genoeg gebeuren. We zijn op dat gebied in ieder geval bezig aan de "home-stretch" - het laatste stuk.

Wat heeft dat nou met die 6 mokken te maken hoor ik je vragen... Nou, onze kast met kopjes en mokken is nogal een allegaartje van kopjes en mokken. Toen ik daar net de 6 hagelwitte nieuwe mokken bij zette, netjes gestapeld, vooraan, naast elkaar, voelde dat als een teken. Een teken dat er weer orde komt, of liever is gekomen. We zijn bijna zover dat alles weer netjes op een rijtje staat. Tijd om weer orde op zaken te stellen. Tijd om uit de kast te gooien wat er niet meer bij past.

Tijd om te realiseren dat we er bijna zijn...

2012

Graag wil ik iedereen bedanken voor de mooie, lieve, ontroerende, gedurfde, steunende reacties en vragen op mijn blogjes de afgelopen jaren.

Het schrijven heeft me geholpen bij moeilijke tijden, me laten beseffen wat voor moois ik allemaal mag ervaren. Dat op zich is al reden genoeg voor me om hiermee door te gaan.
Voor wie het leest hoop ik dat het je ergens mee helpt en misschien alleen een glimlach, da's ook al een extraatje.

En ondanks dat op vele vlakken niet alles is verlopen zoals we gewild of zelfs maar gehoopt hadden in de afgelopen jaren is dat wel hoe het leven is. De dalen zorgen ervoor dat je de hoogte van de bergen kunt herkennen. Elk jaar is ondanks alle ellende telkens beter/mooier geweest dan het jaar ervoor. Blijven groeien, ontdekken, lachen, huilen, houden van, kennismaken en afscheid nemen, da t is waar elk jaar weer mooier van wordt. Samen met de mensen van wie we houden.

Een nieuw jaar volgt met nieuwe uitdagingen staat voor de boeg! Elk begin van een nieuw jaar zet mensen aan tot het maken van goede voornemens, om dingen te veranderen waarvan ze vinden dat ze negatief zijn. Veel mensen vallen daarna weer terug in oude gewoontes en voelen zich verslagen.

Dit jaar wil ik een ander goed voornemen aanbevelen aan iedereen.

Wees gewoon jezelf!

What can be said in New Year rhymes,

That's not been said a thousand times?

The new years come, the old years go,

We know we dream, we dream we know.

We rise up laughing with the light,

We lie down weeping with the night.

We hug the world until it stings,

We curse it then and sigh for wings.

We live, we love, we woo, we wed,

We wreathe our prides, we sheet our dead.

We laugh, we weep, we hope, we fear,

And that's the burden of a year.

- Ella Wheeler Wilcox -