Overdenkingen

Ondanks dat het hier op mijn blog nogal rustig blijft, gebrek aan stof er niet. Eerder gebrek aan wil om mijn hersenspinsels aan de letters toe te vertrouwen. Gebrek aan doorzettingsvermogen om de stukjes die ik begin af te maken. Gebrek aan het gevoel dat het waardige stukje zijn of zouden worden.

Onzin eigenlijk maar wel de gevoelens die er in mijn hoofd opkomen als ik erover denk.

Zoveel meer willen, in een periode dat er eindelijk rust komt in een aantal persoonlijke zaken. Een paar belangrijke dingen zijn of komen op de rit. Het licht in onze jarenlange tunnel komt nu wel heel dicht bij.
Soms is dat een beetje beangstigend, onbekend met hoe het zal gaan - terwijl het waarschijnlijk allemaal stukken beter zal gaan dan de afgelopen jaren. Licht dat ook weer plekjes beschijnt die donker waren en leeg blijken te zijn. Ik zie weer ruimte die op te vullen is, verzamelaar als ik ben. Voor sommige plekjes is al een bestemming gevonden andere blijven vooralsnog alleen maar zichtbaar en dat ik ook goed merk ik.


Jaren geleden zag ik de mooie film "Dead Poets Society", een van die lang verloren schrijvers heeft een stukje geschreven dat me sindsdien altijd is bijgebleven. Een stukje dat ook eigenlijk wel aardig beschrijft wat mijn innnerlijke geest wil.


"     I went to the woods because I wished to live deliberately, to front only the essential facts of life, and see if I could not learn what it had to teach, and not, when I came to die, discover that I had not lived. I did not wish to live what was not life, living is so dear; nor did I wish to practise resignation, unless it was quite necessary. I wanted to live deep and suck out all the marrow of life, to live so sturdily and Spartan-like as to put to rout all that was not life, to cut a broad swath and shave close, to drive life into a corner, and reduce it to its lowest terms, and, if it proved to be mean, why then to get the whole and genuine meanness of it, and publish its meanness to the world; or if it were sublime, to know it by experience, and be able to give a true account of it in my next excursion.  "

Henry David Thoreau, Walden
"Where I Lived, and What I Lived For"