Een dag om bij stil te staan

Het was een dag om bij stil te staan.
Precies een jaar geleden zagen we elkaar voor het eerst, om elkaar niet meer los te laten.
Een mooie gelegenheid om elkaar weer eens te zien. Zoals meestal hebben we weinig plannen gemaakt, gewoon genieten van wat is en mag zijn. Maar voor het zover is nog eerst langs Katinka om de taart voor de verjaardag van haar zoon af te geven. Om kwart over acht stap ik in de auto na thuis iedereen gedag te hebben gezegd, Angelique draait zich nog even om terwijl onze jongste nog even verder slaapt na een flesje en onze oudste zich met een filmpje op de bank heeft geinstalleerd. Na een goed uur rijden draai ik de straat in waar een leuk gezin al zit te wachten op de laatste verrassing voor je jarige. Alleen al voor de reactie zou je het al doen. De taart valt gelukkig in de smaak en krijg ik een geweldig inkijkje in een leuk gezin. Tijd vliegt als je het naar je zin hebt en het was zeker geweldig om ze te ontmoeten maar toch heb ik net iets meer zin om Ryanne op te zoeken. Zo raar... een andere keer moeten we zeker nog een keer verder kletsen.

Rust
De tweede helft van de rit gaat net zo voorspoedig als de eerste en om kwart over twaalf draai ik de auto op de parkeerplaats. Het weerzien is weer heerlijk, samen even lekker op de bank liggen, genieten van de dichtbijheid. Het weer kunnen voelen van elkaar, elkaar weer in de ogen kunnen kijken. Die heerlijke pretoogjes weer te zien. We nemen onze tijd om even wat bij te kletsen en een broodje te eten. Tijd vliegt altijd voorbij maar het is wel heerlijk. Tegen drieen gaan we op weg naar het strand, er staat een aardig briesje maar het zonnetje schijnt en langs de vloedlijn waaien we aardig uit. Een kopje koffie in een gezellig paviljoen doet ons weer even bijkomen waarna we tegen de wind in weer terug gaan naar het beginpunt.

Nog even..
Wanneer we weer terug zijn in de stad besluiten we nog even wat te gaan eten. Even niet gewoon naar huis om te eten, nog even weg. Ondanks dat de situatie bij haar thuis niet om over naar huis te schrijven is geniet ik van elk moment met haar, probeer haar daar waar mogelijk te (onder)steunen, haar even op andere gedachten te brengen. Ons jaar samen is er een met hoogte- en dieptepunten om ons heen, een jaar waarin we veel aan elkaar hebben gehad, spiegels hebben voorgehouden (gekregen) en toch hebben genoten.
Wanneer we bij het huis aankomen zijn de kids alweer thuis, even weer tijd voor mamma.


Nadat de kids op bed liggen kruipen we nog even de bank op, gewoon in elkaars armen... tot we merken dat het tijd wordt om de dag af te sluiten, nog een rondje met de hond en dan langzaam op pad...
Op tijd om de lange rit naar huis zonder al te veel moeheid af te kunnen leggen, op tijd voor haar om nog even de dag te laten bezinken.



Lijstje
Hoe gemakkelijk we tevreden zijn blijkt maar weer eens uit ons lijstje... dat zo heerlijk eenvoudig werkt! Achteraf zetten we erop wat we gedaan hebben en vinken het meteen af! Zo simpel is het gewoon, genieten van wat is, geen hoge verwachtingen, geen teleurstellingen. Achteraf heb ik op het lijstje erbij gezet haar weer even een dag met leuke afleiding te geven. Ik denk dat zij het voor mij wel wil afvinken.....